دلتنگی های بانو

شاید بیست شهریور یکی از بهترین روزای زندگیم باشه واسه همین تو وبلاگم ثبتش میکنم.روز بیستم شهریور سال نود و هفت در بهترین ساعاتش یعنی یک بعداز ظهر نارین این هدیه ی خدا این امید زندگی به دنیا اومد. به دنیا اومد تا دنیای تیره و تار زندگیم بعداز تورو روشن کنه و از خدا ممنونم که تورو ازم گرفت اما این عروسک قشنگ رو جای تو هدیه بهم داد.تولد امسالش همه بودن غیراز فاطی.فاطی از کرونا ترسیده.منم که به کرونا هیچ اعتقادی ندارم همش مسخره ش میکنم.گقتم به فاطی واسه تولد

خدارو شاکرم به خاطر تمام لطفهایی که در حقم کرده دیگه نمی‌خوام مخاطبم تو باشی تو که سالها بهت خدمت کردم و جوابمو با ناسپاسی دادی.بعضی مواقع به فکر میرم به گذشته ها که فکر میکنم میگم چقدر من تحمل داشتم با اون همه حرف و بزن و بگو و تهمت ووووووو خدایا شکرت که کابوس همه چیز در یک روز گرم تابستانی بیست و یکم تیرماه نود و شش تموم شد و من الان دارم با آرامش تمام زندگی میکنم و شاید این آرامش الآنم به جرات بگم که به آسانی به دست نیاوردم.دوسال زندگی من فقط گریه و